Χαμένες Ευκαιρίες

Ένα λάθος παιδαγωγικό σύστημα. Ένα λάθος οικονομικό σύστημα. Ένας λάθος τρόπος ζωής. Όταν βλέπεις κάθε αξία να καταρρέει και κάθε πρόοδος του κόσμου αυτού να ξεχνιέται, τι σου δίνει δύναμη να σηκωθείς το πρωί απ' το κρεβάτι;
Ζούμε σε μία χώρα φημισμένη για το παρελθόν της, και δυσφημισμένη για το παρόν της. Δεν θέλω να φανταστώ για τι χώρα θα πρόκειται στο μέλλον. Θέλω όμως όπως οι περισσότεροι να την αλλάξω. Αλλά η χώρα μας εκτός από δυσφημισμένη, χρεοκοπημένη και πλήρως χαοτική, είναι και καταδικασμένη. Καταδικασμένη να αυτοκαταστρέφεται λίγο περισσότερο κάθε μέρα. Έτσι, καταστρέφοντας το σχολικό σύστημα, μειώνει τις ευκαιρίες των παιδιών (και για μερικούς τις μετατρέπει σε ένα μεγάλο μηδενικό) και κάνει το μέλλον όσο ανασφαλές όσο το παρόν των γονιών μας. Φυσικά, όπως θα καταλάβατε, γράφω αυτό το άρθρο με αφορμή το νομοσχέδιο που προτάθηκε για το λύκειο. ΚΑΙ ΔΙΑΦΩΝΩ ΠΛΗΡΩΣ. Ήταν που ήταν λάθος το σύστημα, τώρα είναι πραγματικά μοναδικά λάθος. Όχι 1. Όχι 2, αλλά τρείς πανελλαδικές! Πριν ο μαθητής έτρωγε τα χέρια του απ' την αγωνία λόγω των πανελλαδικών στη 3η λυκείου. Τώρα που έγιναν 3, και η πρόοδος στις τρεις τάξεις του λυκείου έγινε όσο σημαντική όσο η πρόοδος στην τρίτη λυκείου, ο μαθητής θα αγωνιά από την έκτη δημοτικού. Τι να πεις; Μπράβο στην υπουργό παιδείας; Μπράβο στη κυβέρνηση, ή μπράβο σε μας τους μαλάκες που τα ανεχόμαστε όλα αυτα; Βέβαια, τι να πει κανείς και τι να κάνει, όταν ζούμε μέσα σε μια δικτατορία που μεταμφιέστηκε σε δημοκρατία και σιγά σιγά δίχνει το αληθινό της πρόσωπο. Στην αρχή υπήρχε αισοδοξία. Θα περάσει και αυτή η κρίση, όλα καλά θα πάνε. Τώρα όμως η αισιοδοξία χάνεται, γιατί όλοι καταλαβαίνουν πως ήταν όλα ένας φαύλος κύκλος. Αυτά.