Τα πειραματόζωα

Η γενία μου, δηλαδή η γενιά του '96, αλλά και η επόμενη γενία του '97 έχουμε χαρακτηρισθεί ως πειραματόζωα. Αυτός ο χαρακτηρισμός έχει επέλθει λόγω του νέου συστήματος που εφαρμόζεται "πάνω" μας και εμεις δεν έχουμε άλλο παρά να υποστούμε τις όποιες μεταρυθμίσεις γίνουν. Καταρχάς πολλοί πιστεύουν ότι το νέο σύστημα θα είναι χειρότερο ή πιο δύσκολο από το προηγούμενο και τους πίανει άγχος ή αρχίζουν να κατηγορούν όποιο υπουργείο έρθει πρώτο στο μυαλό τους, μάλιστα μια φορά άκουσα να βρίζουν γι'αυτό το θέμα το υπουργείο οικονομικών. Αν το κοιτάξεις από μια δεύτερη οπτική γωνία το υπουργείο οικονομικών ίσως να φέρει και μια ευθήνη γιατί το νέο σύστημα ήταν πολύ δαπανηρό έτσι ώστε να μην τεθεί πλήρης ύπο λειτουργεία και οι μεταρυθμίσεις ακόμα είναι υπο συζήτηση, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα! Το θέμα που θέλω να θείξω είναι η απαισιοδοξία που έχει κατακλύσει τις γενιές μας. Μπορεί μεν να είμαστε πειραματόζωα ΑΛΛΑ πρέπει πάντα να βλέπουμε την θετική πλευρά των πραγμάτων. Για αρχή η εισαγωγή των λεγόμενων ερευνητικών εργασιών ή αλλιώς projects είναι κάτι πάρα πολύ χρήσιμο καθώς αρκετοί μαθητές μπορεί να θελήσουν να καταφύγουν στο εξωτερικό και οι ερευνητικές εργασίες είναι πολύ συχνές στο εξωτερικό οπότε θα έχουν λάβει μια μικρή προετοιμασία περί αυτού του θέματος. Επιπλέον πολλές από τις ερευνητικές εργασίες είναι για πολύ ενδιαφέρον ζητήματα και αξίζει τον κόπο ενός τετραμήνου να ασχοληθείς με ένα τόσο ενδιαφέρον ζήτημα. Τέλος, αλλά εξίσου σημαντικό, ερευνητικές εργασίες μπορεί να μας ζητηθούν και από το ελληνικό πανεπιστήμειο, σε όποιο κι αν έχουμε περάσει, οπότε θα έχουμε πάλι προετοιμαστεί κατάλληλα. Το δεύτερο καινούργιο μέτρο που θέλει να εφαρμοσθεί στο νέο εκπαιδευτικό σύστημα είναι οι πρόωρες πανελλήνιες. Για αυτό το θέμα δεν έχω ενημερωθεί αρκετά ή όσο θα ήθελα και εφόσον δεν έχουμε και φέτος ΣΕΠ δεν κατάφερα να ζητήσω και μια δεύτερη άποψη, πιο αντικειμενική, διότι το πρώτο που θα ακούσω από συνομιληκούς μου, όπως προανέφερα, είναι το ΆΓΧΟΣ. Από αυτά που κατάλαβα θέτουν ως πρότυπο το εκπαιδευτικό σύστημα της Φιλανδίας, όμως με λάθος τρόπο. Πιστεύουν πως με τις πρόωρες πανελλήνιες οι μαθητές θα κατασταλλάξουν ποιά καριέρα θα ήθελαν να ακολουθήσουν, πράγμα που αποτελούσε χρόνια πρόβλημα στην Ελλάδα, επειδή αρκετοί μαθητές τελείωναν τις πανελλήνιες και στο μηχανογραφικό τους συμπλήρωναν πολλές σχολές επειδή δεν ήταν σίγουρη ποιά πορεία ήθελαν να χαράξουν! Το σύστημα της Φιλανδίας είναι το εξής: τα παιδιά αρχίζουν σχολείο (πρώτη δημοτικού) στα εννέα (9) χρόνια! Συνεπώς τελείωνουν το σχολείο 21 ετών. Έτσι σίγουρη πλέον για τον εαυτό τους βγαίνουν έξω στον δρόμο γνωρίζωντας τι ζητάνε και πως θα το αποκτήσουν. Αυτό δεν οφείλεται μόνο στην διαφορά ηλικίας, αλλά και στην δουλειά που γίνεται εντός των τάξεων, στο πώς προετοιμάζουν τα παιδία οι δάσκαλοι για να αντιμετωπίσουν την κοινωνία. Δίαβασα μιά φορά πως από τον προϋπολογισμό του Φιλανδέζικου κράτους το 35-40% δίνεται για την παιδεία, καταλαβαίνει κανείς πόσο πιστεύουν αυτοί οι άνθρωποι στα δικά τους παιδιά, πράγμα το οποίο δεν γίνεται στην ελλάδα διότι.. ο καθένας κοιτάει την πάρτι του και όχι το μέλλον. Σ'αντίθεση με τους Φιλανδούς οι οποίοι το κοιτάνε! Για να μην μακρηγορώ μερικές διαρυθμίσεις που θέλουν να εφαρμόσουν στην Ελλάδα είναι μη εφαρμόσιμες καθώς ο Έλληνας δεν θα αλλάξει ποτέ! Για να αλλάξει ο Έλληνας θα πρέπει από πολύ μικρή ηλικία να περάσουμε στα παιδιά μια διαφορετική νοοτροπία, διότι μέχρι σήμερα είχαμε την νοοτροπία του αράζω κι όταν πάω 3η λυκείου θα ξεσκιστώ ώστε να περάσω εκεί που θέλω. Αρκετοί το καταφέρανε, η πλειοψηφία όμως έμεινε απ'έξω και η χώρα μας είναι στα πρόθυρα πτώχευσης και μάλιστα πώλησης περιουσιακών της στοιχείων.. ΜΗΠΩΣ ΗΡΘΕ ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΤΙ; Κάτι για μας, κάτι για τον συνάνθρωπό μας, κάτι για την χώρα μας, κάτι ώστε να βγούμε από την μιζέρια μας. Κάτι για να αλλάξουμε το μέλλον μας γιατί αν δεν δράσουμε τώρα όλοι μαζί συλλογικά, μια ολόκληρη ζωή πειραματόζωα θα ειμαστε..